Γιατί οι βομβαρδισμοί κατά της τρομοκρατικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ISIL) θα έχουν ως αποτέλεσμα

[ΑΠΟΨΗ] Η πρόσφατη έγκριση από τη Βρετανική Βουλή για διεξαγωγή αεροπορικών επιθέσεων στη Συρία ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Παρά την αντίθετη στάση της αντιπολίτευσης, η απόφαση που πάρθηκε ενδέχεται να οδηγήσει το Ηνωμένο Βασίλειο σε μια ακόμη αποτυχημένη εμπλοκή στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Φαίνεται ότι η Δύση δεν δείχνει να κατανοεί τη φύση της τρομοκρατίας και ειδικά αυτής της εξτρεμιστικής οργάνωσης του Ισλαμικού Κράτους (ISIL). Είναι σημαντικό να δοθεί βήμα στους ίδιους τους πολίτες της Συρίας οι οποίοι σπεύδουν να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους τόσο λόγω της ανεξέλεγκτης βίας που πηγάζει από ακραίες Ισλαμιστικές οργανώσεις, όσο και λόγω της βίας που ασκείται από την κυβέρνηση Assad, ώστε να εκφράσουν οι ίδιοι την επιθυμία τους για το μέλλον της χώρας τους. Παρόλ’ αυτά οι βομβαρδισμοί κατά του Ισλαμικού Κράτους δεν αποκλείεται να ενδυναμώσουν την οργάνωση.

Πηγή: David Hearst, Middle East Eye Μετάφραση: Ομάδα livenews24/7

Το ντιμπέιτ που ξεκίνησε ο Βρετανός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Jeremy Corbyn ενάντια στους βομβαρδισμούς στη Συρία και που καταλήγει στην υποστήριξη τους από τον υπουργό Εξωτερικών της αντιπολίτευσης, είναι τουλάχιστον περίπλοκος για να τον ακολουθήσει κανείς.

Δεν πρόκειται για επανάληψη όσων συνέβησαν [στην Βρετανική Βουλή] το 2003 αναφορικά με το Ιράκ. Πέρασαν δώδεκα χρόνια, ενώ τέσσερα κράτη – η Συρία, το Ιράκ, η Υεμένη και η Λιβύη – έχουν διασπαστεί σε μικρότερα κομμάτια. Τα σύνορα πλέον δεν υφίστανται. Αντίπαλες δυνάμεις στην περιοχή, όπως η Τουρκία, η Ρωσία, το Ιράν, και η Σαουδική Αραβία επιδιώκουν αντιφατικούς στόχους στο πεδίο της μάχης. Οι παλιές περιφερειακές συμμαχίες, όπως αυτή της Τουρκίας με την Ρωσία, διαλύονται.

Η πραγματικότητα του Ισλαμικού Κράτους

Είναι καιρός επιτέλους να ξεδιαλύνουν κάποιοι μύθοι. Κανείς δεν μπορεί να βομβαρδίζει το IS (ISIL) μέχρι να αφανιστεί. Η Αλ-Κάιντα μπορεί να κατείχε μέρη του Αφγανιστάν και του Πακιστάν το 2003, ενώ το έδαφος που κατέχεται τώρα από το IS μπορεί να θεωρηθεί αντίστοιχο της Βρετανίας, όμως ούτε η μία ούτε η άλλη οργάνωση αποτελούν εδαφικές οντότητες.

Η Raqqa δεν είναι το Βόρειο Βαζιριστάν. Στη Raqqa δεν φέρεται να υπάρχουν στρατόπεδα εκπαιδεύσεως για ξένους μαχητές. Οι Αμερικανοί μπορούν να το επιβεβαιώσουν αυτό, αφού έχουν διεξάγει 7,600 επιθέσεις κατά του IS στο Ιράκ και στη Συρία, και τώρα οι στόχοι τους έχουν εξαντληθεί. Μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) καθιστούν τις κινήσεις της οργάνωσης πιο δύσκολες, όμως δεν κατάφεραν να την αποτρέψουν από το να καταλάβει τις πόλεις Ramadi στο Ιράκ και Palmyra στη Συρία. Το Ισλαμικό Κράτος ζει και κοιμάται ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό και στηρίζεται πάνω του.

Η φωνή των πολιτών της Συρίας και του Ιράκ πρέπει να ακουστεί. Όπως ένας Σύριος πρόσφυγας έχει δηλώσει, «Σήμερα η Raqqa είναι ένας σκοτεινός εφιάλτης. Το Ισλαμικό Κράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο να λιμοκτονήσει τον άμαχο πληθυσμό και το καταφέρνει. Μετά βίας υπάρχει ηλεκτρισμός. Το νερό δεν καθαρίστηκε από τότε που το ISIL ανέλαβε. Το κέντρο της πόλης μοιάζει με πόλη-φάντασμα. Μόνο τα σπίτια που με τη βία έχουν πέσει στα χέρια της οργάνωσης λαμβάνουν υπηρεσίες».

Επίσης παρομοίασε τις Ρωσικές επιθέσεις με ένα «τυφλό άνθρωπο που χτυπά οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί που βρίσκεται το ISIL». Οι Γαλλικές επιθέσεις ήταν «αντιδραστικές, τυχαίες». Το μήνυμα του προς τη Βρετανία; «Οι συμπατριώτες μου έχουν σφαγιαστεί και εκτοπιστεί πίσω από ξένες χώρες οι οποίες ξεκαθαρίζουν λογαριασμούς μεταξύ τους. Δεν υποστηρίζω κανένα είδος παρέμβασης που να μην επαναφέρει την σταθερότητα και να μας επιτρέπει να πάμε πίσω στη χώρα μας, καθώς θα μας απαλλάξει από τον Assad και το Ισλαμικό Κράτος».

Εάν η Βασιλική Αεροπορία (RAF) βομβαρδίσει το Ισλαμικό Κράτος, οι βόμβες θα πέφτουν στον τρομοκρατημένο και πεινασμένο άμαχο πληθυσμό της Raqqa. Αν η Raqqa και η Μοσούλη καταλαμβάνονταν αύριο, το Ισλαμικό Κράτος δεν θα χρειαζόταν να μεταβεί στη Σύρτη στη Λιβυή, ή στο Σινά, ή στην ενδοχώρα της Αιγύπτου, ακόμα και στην Τυνησία ή την Ιορδανία. Είναι ήδη εκεί. Σύμφωνα με τους New York Times, Ιρακινοί αξιωματικοί που ανήκουν στο ISIL έχουν καταφθάσει πρόσφατα στη Σύρτη, η οποία μετατρέπεται σε «εφεδρική» πρωτεύουσα, 600 χιλιόμετρα νότια της Σικελίας.

Δεν μπορούν να ανησυχούν [οι τρομοκράτες] επειδή δε λειτουργούν σαν κρατική στρατιωτική δύναμη. Μπορούν να αποϋλοποιούντε και επανασυγκροτούντε με την ίδια ταχύτητα στα εδάφη που έχουν απελευθερωθεί, όπως η Σιιτική πολιτοφυλακή στο Ιράκ διαπίστωσε εις βάρος της.

Αντίθετα, οι βομβαρδισμοί βοηθούν το ISIL να εξαπλωθεί. Με φυσικούς όρους το ISIL δεν είναι ένα στερεό, άλλα ένα ρευστό μέταλλο. Το ευμετάβλητο δηλητήριο του μπορεί να εξαπλωθεί αν η ανάσχεση του καταστραφεί. Αν η ανατροπή του Ιρανού πρωθυπουργού Μοχάμεντ Μοσαντέκ το 1953 δημιούργησε την έννοια της υποστροφής στη CIA, ο βομβαρδισμός του ISIL θα οδηγήσει σε παραλλαγή του ίδιου θέματος: υπερχείλιση.

Οι βομβαρδισμοί είναι η στρατολόγηση, το μάρκετινγκ, και η λειτουργία αναζήτησης προνομίων, όλα σε ένα. Είναι σαν να λένε στον χωρίς ηγεσία Σουνιτικό πληθυσμό στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική ότι έχουν ουσιαστικά δύο επιλογές: καταπίεση κάτω από μια δικτατορία, η προστασία κάτω από τη σημαία των τρομοκρατών. Με το χρόνο, ο ρόλος του Ισλαμικού Κράτους ως ο πραγματικός Προστάτης της Πίστης ενισχύεται.

Αυτό αποτελεί διπλή ειρωνεία, επειδή στον πυρήνα του το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι απόλυτα μια ομάδα θρησκευτικών ζηλωτών. Αυτός είναι ο άλλος μύθος. Το Ισλαμικό τακφίρ δεν αντιπροσωπεύεται από την προφανή στρατιωτική εξειδίκευση, την ελαστικότητα τους στις αεροπορικές επιδρομές, την ικανότητα τους να κινούνται γρήγορα από το ένα μέρος στο άλλο. Δεν τους παρέχεται κατανόηση του ασύμμετρου πολέμου από το Κοράνι. Αυτό έρχεται μέσα από παρατεταμένη επαφή με τον ίδιο τον πόλεμο.

Καθώς ήμουν μάρτυρας ο ίδιος στο πώς οι Τσετσένοι μαχητές προστάτευσαν το Γκρόνζυ από το Ρωσικό στρατό το 1994, παγιδεύοντας τους στρατιώτες με πυρ 360 μοιρών, ενώ μετακινούνταν γρήγορα προς τα τούνελ μεταξύ του ενός σημείου πυρός και του άλλου, ανάμεσα σε αποθέματα όπλων και πυρομαχικών, μπορώ να φανταστώ την απροθυμία των «στρατιωτών-φαντασμάτων» του Ιρακινού στρατού να απελευθερώσουν τη Μοσούλη.

Γεννημένοι στη νέα εποχή βαρβαρότητας

Η στρατιωτική ελαστικότητα του IS (ISIL) είναι αποτέλεσμα του πρόσφατου στρατιωτικού παρελθόντος. Στο Ιράκ είναι οι Μπααθιστές αξιωματικοί που εφαρμόζουν τις ίδιες τεχνικές μαζικού τρόμου όπως η κατάκλυση, όπως έκαναν και στο στρατό του Σαντάμ.

Το Ισλαμικό Κράτος δεν έρχεται από τους επαναστάτες της σέκτας του Khawarij ενάντια στο Umayyad και το Abbasid Χαλιφάτο κατά τον 7ο αιώνα. Είναι ένα μοντέρνο φαινόμενο. Είναι αποτέλεσμα της εποχής των drones, της νομικής ατιμωρησίας, των επιθέσεων αυτοκτονίας, της συλλογικής ανταπόδοσης, της άμεσης επικοινωνίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Εν συντομία, της μοντέρνας εποχής της βαρβαρότητας.

Αυτή η βαρβαρότητα έχει αδειοδοτηθεί. Έχει εκκολαφθεί από την προσεκτική παραπληροφόρηση. Όταν ο Τόνυ Μπλαίρ έφερε τη Βρετανία σε πόλεμο το 2003, η Μικτή Επιτροπή Πληροφοριών (JIC) δεν κατάφερε ποτέ να αποδείξει τον ισχυρισμό της ότι ο Σαντάμ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει όπλα μαζικής καταστροφής 45 λεπτά μετά από εντολή του. Σε απάντηση στην ερώτηση του Sir Richard Ottaway, ο Μπλαίρ παραδέχθηκε ότι δεν ήξερε ότι αυτός ο ισχυρισμός που βρισκόταν στο ντοσιέ του Σεπτεμβρίου 2002 αφορούσε μόνο όπλα μάχης.

Παρομοίως, το JIC έμεινε άφωνο όταν προκλήθηκε να επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον ότι υπάρχουν 70,000 μαχητές «που δεν ανήκουν σε εξτρεμιστικές οργανώσεις» έτοιμοι να ξαναπάρουν την Raqqa. Αν αυτή η εικόνα δεν περιλαμβάνει τα 50,000 στρατεύματα του Κουρδικού YPG, τότε πρέπει να συμπεριλάβει στοιχεία Σαλαφιστών Τζιχαντιστών. Δεν μπορεί να αποκλείσει την μεγαλύτερη επαναστατική δύναμη που μάχεται εναντίον του Assad, την Ahrar al-Sham, που είναι μέρος της συμμαχίας του Ισλαμικού Μετώπου. Αυτές είναι οι δυνάμεις τις οποίες προσπαθεί να βομβαρδίσει ο Πούτιν.

Το κύριο επιχείρημα του Κάμερον είναι ότι αν υπάρχει πόλεμος σε εξέλιξη, η Βρετανία πρέπει να είναι εκεί μαχόμενη. Είναι μια άλλη έκδοση του top table argument. Αν η Βρετανία δεν εμφανίζεται ως παίκτης – ακόμα και σε καταστροφές όπως το Αφγανιστάν και το Ιράκ – φοβάται ότι δεν θα την πάρουν ξανά στα σοβαρά.

Όμως, η πραγματικότητα είναι ότι η Συρία δεν είναι ένας πόλεμος. Είναι τρείς συγκρούσεις σε μία.

Η πρώτη είναι ο εμφύλιος πόλεμος που διεξάγεται για και από ξένες δυνάμεις. Η Ρωσία, το Ιράν και η Hezbollah μάχονται για την επιβίωση του Assad. Ο κύριος εχθρός τους είναι οι αντάρτες της αντιπολίτευσης, όχι το IS. Υποστηρίζονται από τις Αραβικές δικτατορίες, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η Τουρκία, Η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ παρέχουν οπλισμό στην αντιπολίτευση, που κυριαρχείται από Ισλαμιστές, των οποίων ο κύριος εχθρός είναι ο Assad, και το IS κατά δεύτερο λόγο. Η Ηνωμένες Πολιτείες και οι Δυτικές δυνάμεις στράφηκαν εναντίον της μίας ομάδας αντιστασιακών και της άλλης.

Η δεύτερη σύγκρουση σε αυτόν το μεσολαβητικό πόλεμο είναι περιφερειακή. Ποιος θα επικρατήσει; Θα είναι η Τουρκία, το Ιράν, ή η Σαουδική Αραβία;

Μόνο στην τρίτη θέση έρχεται ο πόλεμος που διεξάγει το IS.

Το κλειδί για το ξετύλιγμα όλων αυτών ταυτόχρονα είναι το IS να έχει την ίδια μοίρα με την Αλ-Κάιντα στο Ιράκ. Σε συνομιλίες με Σουνίτες φυλετικούς αρχηγούς και της Ιρακινής αντίστασης, Jaish al-Islam (Ισλαμική Στρατιά), οι οποίοι ήταν Σαλάφι και εθνικιστές, οι Αμερικανοί δημιούργησαν αυτό που έγινε γνωστό ως η Sahwa (το κίνημα της Αφύπνισης). Το κόστος της στροφής του ενός στοιχείου εναντίον του άλλου, των δυνάμεων δηλαδή που πολεμούσαν τις ΗΠΑ, ήταν η υπόσχεση πολιτικής και στρατιωτικής συμπερίληψης σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας στη Βαγδάτη. Ο σύμμαχος των Αμερικανών, Νουρί αλ-Μαλίκι, την κομμάτιασε αυτή την υπόσχεση κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρωθυπουργός, οδηγώντας στη δημιουργία του IS.

Τώρα το κόστος μιας Αφύπνισης στη Συρία θα είναι μεγαλύτερο, αλλά τουλάχιστον θα είναι η υπόσχεση της απαλλαγής από τον Assad, τον άνθρωπο που ευθύνεται για το θάνατο 200,000 πολιτών. Αυτή είναι μια πολύ πιο δύσκολη πράξη. Το μόνο αποτέλεσμα της Ρωσικής εκστρατείας θα είναι η παράταση του πολέμου. Ως αποτέλεσμα της Ρωσικής παρέμβασης, η Ισλαμιστές αντάρτες έχουν πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας όπλα, τα οποία αρνήθηκαν να τους παραχωρήσουν οι ΗΠΑ. Έχουν την ικανότητα να ρίχνουν ελικόπτερα και αεροσκάφη.

Σε αυτό το τέλμα πορεύεται τώρα η Βρετανία, εξαπλώνοντας παντού το IS σε αυτή τη διαδικασία. Κάθε βουλευτής που ψηφίζει υπέρ αυτής της εμπλοκής σε πόλεμο πρέπει να είναι υπεύθυνος για τους θανάτους που θα ακολουθήσουν, στη Συρία, στη Μέση Ανατολή, και σίγουρα στην Ευρώπη ξανά.

Πηγή: David Hearst, Middle East Eye Πηγή: Μετάφραση Ομάδα livenews247

#isil #europe #apopseis #opinion